غزل شماره ۳۰۹

عشقبازی و جوانی و شراب لعل فام مجلس انس و حریف همدم و شرب مدام

ساقی شکردهان و مطرب شیرین سخن همنشینی نیک کردار و ندیمی نیک نام

شاهدی از لطف و پاکی رشک آب زندگی دلبری در حسن و خوبی غیرت ماه تمام

بزمگاهی دلنشان چون قصر فردوس برین گلشنی پیرامنش چون روضهٔ دارالسلام

صف نشینان نیکخواه و پیشکاران با ادب دوستداران صاحب‌اسرار و حریفان دوستکام

بادهٔ گلرنگ تلخ تیز خوشخوار سبک نقلش از لعل نگار و نقلش از یاقوت خام

غمزهٔ ساقی به یغمای خرد آهخته تیغ زلف جانان از برای صید دل گسترده دام

نکته‌دانی بذله‌گو چون حافظ شیرین سخن بخشش‌آموزی جهان‌افروز چون حاجی قوام

هر که این عشرت نخواهد خوشدلی بر وی تباه وان که این مجلس نجوید زندگی بر وی حرام

تفسیر

خدای بزرگ شما را انسان خوشبختی آفریده است زیرا تمام امکانات لازم و وسایل پیشرفت و ترقی را در اختیار تو نهاده است و تو باید قدر این نعمات خداوندی را بدانی و از آنها استفاده مطلوب نمایی در غیر اینصورت عمر و زندگی خود را حرام ساخته ای و این در حالی است که می توانی زندگی شادی داشته باشی.